ευαντίλεκτος

-η, -ο

(για δοξασία ή λογικά επιχειρήματα κ.λπ.) αυτός που μπορεί να προταθεί εύλογα σε αντιλογία, αντίρρηση ή ανασκευή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -αντι-λεκτος (< αντι-λέγω), πρβλ. αν-αντίλεκτος].